ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Γ. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Ο ΔΗΜΟΤΗΣ" ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

                                     Προς την Εφημερίδα

                    “O ΔΗΜΟΤΗΣ” της Ανατολικής Αττικής.

Απάντηση σε άρθρο του «Αρτέμιου» για τον συνδικαλισμό.

Αγαπητέ "Αρτέμιε",  χωρίς μεγάλη έκπληξη στα αλήθεια, παρακολουθώ τις ιδιαίτερες απόψεις σου για τον συνδικαλισμό και προφανώς υποθέτω, ότι σύμφωνα με τις θέσεις σου (οι οποίες εκφράζονται συχνά μέσω σχετικής αρθρογραφίας στην εν λόγω εφημερίδα) ο συνδικαλισμός εν γένει, καθώς και άπαντες οι περί αυτού συνδικαλιστές καλό θα ήταν να απουσίαζαν εξ ολοκλήρου από το εργασιακό γίγνεσθαι του Δήμου μας.

Εκτιμώ, ότι μέσω της εμμονικής ρητορικής σου, αυτό συμβαίνει λόγω της ευθύνης σου για διεξαγωγή ελεύθερου ρεπορτάζ στην Αρτέμιδα και αντιλαμβάνομαι ότι εάν, υπ΄ αυτή  την έννοια, είχες ευθύνη ανάλογου ρεπορτάζ που αφορούσε την ευρύτερη περιοχή Δομοκού και Σπερχειάδος, πάλι στο ίδιο ύποπτο συμπέρασμα θα κατέληγες, στην επιτακτική δηλαδή ανάγκη απουσίας του συνδικαλιστικού κινήματος.

Με αυτόν τον τρόπο βεβαίως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί επιτυχώς η πάγια επιδίωξή σου για οριστική και αμετάκλητη αποσάρθρωση κεκτημένων του εργατικού κινήματος μέσω της υποβάθμισης δικαιωμάτων και διεκδικήσεων, με αποτέλεσμα την επιβολή ενός πραγματικού μεσαίωνα στους χώρους εργασίας της πόλης μας και όχι μόνο.

Κρίσεις υποκειμενικές, θα σημείωνε εύστοχα κάποιος και θα μπορούσε να έχει απόλυτο δίκιο, αφού συμβαίνει η λογική σου να έχει αποδοχή σε ικανό ακροατήριο και αυτό οφείλω να το αναγνωρίσω, άλλωστε, κατά τον Πιραντέλο πάντα, έτσι είναι εάν έτσι εσείς νομίζετε.

Προσοχή όμως, πιστεύω παράλληλα ότι η κακόβουλη και ισοπεδωτική κριτική σου, εξυπηρετεί ενίοτε την προφανή αδυναμία ορισμένων να δώσουν πραγματικές απαντήσεις  σε τεχνικά αδιέξοδα και ψευδή διλήμματα, που έχουν επιμελώς καλλιεργηθεί από αρθρογράφους του δικού σου ύφους, οι οποίοι προφασιζόμενοι εντέχνως ορισμένα κακώς κείμενα βάλουν εν πλήροι συνειδήσει εναντίον του κινήματος με τρόπο άθλιο και ιταμό, δείχνοντας ξεκάθαρα και προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι επί της ουσίας αντίπαλός τους δεν είναι ο παρασιτικός και ανεύθυνος συνδικαλιστικός παραγοντισμός και οι αρνητικές συνέπειες αυτού, αλλά αντίθετα αυτός καθ΄ αυτός ο συνδικαλισμός σαν άποψη, σαν θέση, σαν πραγματική στάση ζωής καθώς και τα όσα θετικά απορρέουν από αυτόν.

Θεωρώ, ως εκ τούτου δεδομένο, ότι η διαφορά βρίσκεται στην ουσία των πραγμάτων και όχι απλώς στο περιτύλιγμα των κειμένων σου, που με περισπούδαστο αλήθεια τρόπο και χωρίς μεγάλη προσπάθεια παραθέτεις από καιρό σε καιρό για να βοηθηθεί ίσως ευκολότερα η κατάποση θλιβερών απόψεων που, δυστυχώς, έχουν ως στόχο να διασύρουν όχι μόνο πρόσωπα και συνειδήσεις (αυτό θα ήταν το λιγότερο), αλλά τη συνολική παρουσία ενός καταξιωμένου εργατικού κινήματος που έχει κερδίσει την θεσμική του υπόσταση μέσω της προσφοράς και της ιστορίας του, προσφοράς και ιστορίας που είναι απολύτως συνδεδεμένες με τους αγώνες ενός ολόκληρου λαού. 

Πιστεύω, τέλος, ακράδαντα ότι εμείς θα συνεχίσουμε σε πείσμα των καιρών με αξιοπρέπεια και ήθος, μαθαίνοντας, ως οφείλουμε, μέσα από τα λάθη μας, με αντικειμενικό σκοπό να γίνουμε ισχυρότεροι στις διεκδικήσεις μας, έχοντας πάντα ως πρωταρχικό στόχο την αγωνιστική όσο και ποιοτική αναβάθμιση του συνδικαλιστικού κινήματος. 

Έκαστος εφ' ω ετάχθη

Βακαλόπουλος Ιωάννης

Εκπρόσωπος Εργαζομένων Δήμου Σπάτων Αρτέμιδος

Υ.Γ. Επιστρέφοντας τους επιεικώς απαράδεκτους και ανυπόστατους χαρακτηρισμούς σου, οφείλω να υπενθυμίσω στους αναγνώστες της καλής εφημερίδας ότι συνάμα με ορισμένους έρποντες κακώς εννοούμενους συνδικαλιστές, ανά την επικράτεια, συνυπάρχουν σε πλήρη αρμονία και ορισμένες έρπουσες και δόλιες πένες.

Τα συμπεράσματα ευμενή ή δυσμενή είναι άλλωστε δικά τους.